جزیره علم

سحر هشتم ماه محرم نماز ... را برای حضرت علی اصغر (عبدالله رضیع) خواندم و از خدا خواستم اگرچه ارزشی ندارد ولی آن را اصلاح کند و به ایشان برساند و اگر از این کار من راضی اند،

شعری عنایت کنند تا در میان آنها بگذارم که ابیات دیگر عشرم را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

صبحگاه، دقایقی از بازخوانی این اشعار نگذشت که دلم لرزید، اشک از دیدگان چکید، و دو بیت آخر رسید:

بـابـا غـلامـت را بگـو: دریای خـون را کُـن سبـو

عطشان مگو عاشق بجو، گفتار تو گـویاتر است

دریـانـوردم سـو بـه سـو، پـرواز مـن شـد آبـرو

تفسیـر ایـن معنـا مجـو بابا در آن رعنـاتر است

دریانورد

از عرش ایزد تا زمین یک موج خون بالاتر است

قنداقه ام کشتی ببین، از عرشه، عرش پیداتر است 

بابا مرا بنشان بَرَت، بالا بگیرم پیکرت

با دست و پا من از سَرَت، پرواز من گیراتر است

قنداقه را بِنما عیان شاید شوم موجی گران

هم بر زمین هم آسمان موجی زِ خون شیداتر است

دریای خون قنداقه ام، من ناخدا، این کشتی ام

از عرشه می آیم به عرش، گرداب خون زیباتر است

زین خون و گردابی عظیم باید به ساحلها رسیم

هر دو شنا در خون کنیم، آغشته خون پیماتر است

خونم بپاش بر آسمان تا بنگری خونین جهان

در عرش هم، خون آشیان، این کار تو شیواتر است

بابا غلامت را بگو: دریای خون را کُن سبو

عطشان مگو عاشق بجو، گفتار تو گویاتر است

دریانوردم سو به سو، پرواز من شد آبرو

تفسیر این معنا مجو؛  بابا در آن رعناتر است

سروده: غلام (دکترسیدمهدی موحد ابطحی)